Cristian Crusat

Pierwsza hipoteza: kto dociera na jakąś pustynię, ten ucieka z jakiegoś innego miejsca. Druga hipoteza: pustynia jest z definicji przestrzenią jałową i niezamieszkaną, ściśle bezosobową, idealnie pasującą do najgłębszych warstw ludzkiej psychiki. Ostatnia hipoteza: nasze dusze są puste, ale potrzebują ruchu. Sześć krótkich narracji, z których każda stanowi grę z formą opowiadania, to próba otwarcia...